Władysław Kasza

---

Życiorys

Władysław Kasza urodził się 6 sierpnia 1895 roku w Polance, w rodzinie rolnika Tomasza oraz Zofii z Gieruckich. Po pewnym czasie jego życie toczyło się w Tłokach, gdzie spędzał młodzieńcze lata. W okresie do 1914 roku uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Jaśle, a następnie kontynuował edukację w Sanoku, gdzie ukończył szóstą klasę. W 1913 roku rozpoczął aktywną działalność w Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckim.

W drodze do wojskowego powołania, 17 sierpnia 1914 roku, Kasza wstąpił do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 9. kompanii 3 pułku piechoty. Zaledwie kilka miesięcy później, 15 marca 1915, przeniesiono go do 8. kompanii 4 pułku piechoty. Jego kariera wojskowa nabrała tempa, gdy 1 stycznia 1917 roku otrzymał awans na chorążego piechoty. Następnie, w kwietniu 1917, pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu.

Kasza był też uczestnikiem działań armii austro-węgierskiej od 16 września 1917 do 31 października 1918. Po powrocie, 1 października 1918 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Sanoku, co otworzyło mu drogę do dalszej kariery wojskowej. 15 listopada 1918 roku przyjęto go do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika, nadanego przez generała majora Bolesława Roję.

W trakcie walk od 1918 do 1921 roku, wojskowe doświadczenie Kaszy wzrosło, gdyż w szeregach 4 pułku piechoty Legionów wziął do niewoli około 400 jeńców, przejął cztery działa oraz 30 karabinów maszynowych. 17 lutego 1919 roku doznał rany we Lwowie, co było jednym z wielu wyzwań, które przyszło mu stawić czoła.

3 maja 1922 roku, kasza został zweryfikowany w stopniu kapitana, z datą senioratu od 1 czerwca 1919 oraz 281. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Dalsze awansowanie trwało, w 10 lipca 1922 roku zatwierdzono jego stanowisko dowódcy III batalionu 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach. 31 marca 1924 roku awansował na majora, ze starszeństwem od 1 lipca 1923 roku oraz 89. lokatą w korpusie.

Po awansie, Kasza został zatwierdzony jako dowódca batalionu. 25 października 1924 roku przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 11 batalionu granicznego. Jednak w styczniu 1928 roku z KOP przeszedł do 25 pułku piechoty w Piotrkowie, gdzie piastował stanowisko dowódcy III batalionu.

W kwietniu 1929 roku nastąpił kolejny transfer do 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie, gdzie był zastępcą dowódcy pułku. 24 grudnia 1929 roku prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika w korpusie oficerów piechoty z lokatą 11. 20 listopada 1932 roku przesunięto go do 33 pułku piechoty w Łomży na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W sierpniu 1933 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, lecz jego dodatki służbowe pozostały niezmienione.

W kwietniu 1934 roku powrócił do Komendy Placu Częstochowa na stanowisko komendanta, a od 5 listopada 1935 roku dowodził 9 pułkiem piechoty Legionów w Zamościu. 12 stycznia 1937 roku został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II.

Tragicznie, w nocy z 24 na 25 stycznia 1937 roku, Władysław Kasza popełnił samobójstwo przy użyciu broni palnej w Warszawie. Był żonaty, jednak nie miał dzieci.

Ordery i odznaczenia

Władysław Kasza otrzymał wiele wybitnych odznaczeń, które świadczą o jego zasługach w służbie dla ojczyzny. Jego osiągnięcia wojskowe oraz zaangażowanie w działania niepodległościowe zostały docenione poprzez różnorodne nagrody.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2008, przyznany 19 lutego 1921,
• Krzyż Niepodległości, odznaczony 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych, przyznany czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka „Za wierną służbę”,
• Swastyka 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich.

---

Oceń: Władysław Kasza

---