Jan Niezgoda, urodzony 20 maja 1888 roku w Białobrzegach, to postać o niezwykłym dorobku życiowym i zawodowym. Jego kariera obejmowała różnorodne dziedziny, co czyni go osobą wszechstronną.
Zmarł 19 kwietnia 1977 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ślad nie tylko jako major Wojska Polskiego, ale również jako doktor prawa i ekonomii. Jego pasje i zainteresowania obejmowały także bibliotekarstwo, co świadczy o jego zamiłowaniu do nauki i kultury.
Życiorys
Jan Niezgoda, znany ze swojego wkładu w rozwój polskiego wojskowego i bibliotecznego środowiska, realizował swoje ambicje edukacyjne już w młodym wieku. Ukończył gimnazjum w Jaśle, a następnie zdobył dyplom doktora praw i ekonomii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Poza studiami prawniczymi, przez pewien czas rozwijał swoje zdolności muzyczne w Konserwatorium Warszawskim.
W 1914 roku rozpoczął swoją służbę w Legionach Polskich, gdzie dzięki swojemu zaangażowaniu dotarł do rangi oficera. Po uzyskaniu niepodległości przez Polskę, zdecydował się kontynuować karierę wojskową jako oficer naukowo-oświatowy. Po roku 1920 jego ścieżka kariery prowadziła go do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, a później do pracy w Centralnej Bibliotece Wojskowej w Warszawie.
W marcu 1933 roku Jan Niezgoda objął stanowisko dyrektora CBW, przejmując tę funkcję od ppłk. dr. Mariana Łodyńskiego. Pozostał na tym stanowisku aż do wybuchu II wojny światowej, znacząco przyczyniając się do rozwoju i stabilności instytucji, którą kierował. W szczególności dbał o jej zasoby materialne oraz o wspieranie sieci bibliotek dla oficerów.
Jego aktywność nie ograniczała się tylko do zarządzania biblioteką; Jan Niezgoda był również autorem wielu artykułów publikowanych w czasopismach wojskowych i bibliotekarskich. Razem z ppłk. Marianem Łodyńskim oraz Wiktorem Kochanowskim, stworzył „Podręcznik bibliotekarski dla kierowników bibliotek wojskowych” w 1929 roku. Jako członek Związku Bibliotekarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, przyczynił się do rozwoju środowiska bibliotekarskiego w Polsce. Jego zaangażowanie w ruch śpiewaczy odpowiedzialne było za tworzenie wspólnoty kulturowej wśród młodych oficerów.
Jednym z osiągnięć Niezgody była jego długoletnia działalność jako prezes Spółdzielni Oficerskiej Budowlano-Mieszkaniowej „Żoliborz”, która była współzałożona przez wiele znanych postaci, w tym Marszałka Piłsudskiego.
Jan Niezgoda został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 142-2-4, co świadczy o jego znaczeniu w historii polskiego wojska i kultury bibliotecznej.
Awanse
Jan Niezgoda otrzymał awans na stopień majora 31 marca 1924 roku, z datą starszeństwa wyznaczoną na 1 lipca 1923 roku oraz trzecią lokatą w korpusie oficerów administracji, w obrębie działu naukowo-oświatowego. Skrót jego stopnia to mjr ośw.
W 1932 roku, będąc na tym samym stopniu, zdobył pierwszą lokatę w korpusie oficerów administracji, w grupie oficerów naukowo-oświatowych. Skrót stopnia w tym przypadku to mjr n.o.
Ordery i odznaczenia
Wśród licznych zaszczytów, które otrzymał, znajdują się:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Walecznych,
- Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1928),
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (otrzymany 7 listopada 1936).
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: WANDA SOSIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
- M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej i krzewienie czytelnictwa w wojsku”.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Franciszek Płonka | Irena Chodorowska (harcerka) | Władysław Glazór | Kazimierz Wianecki | Stanisław Pelc (1895–1980) | Władysław Suryn | Józef Czuchra | Leszek Kozłowski | Zbigniew Szuber | Stanisław Jugendfein | Żywisław Leliwa-Pilecki | Juliusz Ziemba | Jacek Bajger | Karol Zborowski | Tadeusz Kubit | Józef Kwaciszewski | Tadeusz Kazalski | Władysław KaszaOceń: Jan Niezgoda