Tadeusz Kazalski, znany również jako „Kłąb”, to postać, która zapisała się w historii Polski jako żołnierz Armii Krajowej. Urodził się 6 kwietnia 1914 roku w Krośnie, a swoją życiową drogę zakończył 28 lutego 2003 roku w tym samym miejscu, gdzie przyszedł na świat.
Jego zaangażowanie w działania zbrojne i patriotyzm wyróżniały go w trudnych czasach II wojny światowej. Postać Kazalskiego jest często wspominana w kontekście walki o niepodległość oraz oporu przeciwko okupantom.
Życiorys
Syn Stanisława, który był właścicielem hurtowni mięsnej oraz Julii z Wolińskich, miał bogate życie pełne wyzwań i walk. W czasie drugiej wojny światowej, brał udział jako telegrafista, pracując między Armią Łódź a Armią Poznań. Dotarł do Warszawy oraz do Białegostoku, doświadczając dramatycznych warunków tamtych czasów.
Jako uciekinier z radzieckiej niewoli, od lutego 1941 roku zaangażował się w działalność dywersyjną w oddziale NOW. Wspólnie z oddziałem Józefa Czuchry, działał pod dowództwem Zenona Soboty oraz Franciszka Płonki Kubackiego, pracując na rzecz ZWZ i TOW, a później Armii Krajowej. Jego działalność obejmowała m.in. uczestnictwo w zamachu na Czernika, który był konfidentem, oraz Sobonia z Leśniówki, a także brał udział w ataku OP-11 na rzeźnię w Krośnie, mając na celu ujęcie szefa gestapo w tym mieście, Oskara Backera.
Po zakończeniu wojny, Kazalski pełnił funkcję sekcyjnego w obwodzie krośnieńskim w Młodzieży Wielkiej Polski. Niestety, 1 października 1946 roku został aresztowany. W trakcie przesłuchań został pobity i skazany przez sąd wojskowy na prawie dwa lata pozbawienia wolności.
W uznaniu jego zasług, odznaczono go Krzyżem Armii Krajowej, odznaką Akcji Burza, Krzyżem Partyzanckim, odznaką Weterana Walk o Wolność i Niepodległość oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego siostra, Jadwiga, pełniła funkcję łączniczki Zenona Soboty Korczaka, a brat Kazimierz Kazalski, również uczestnik wojny w 1939 roku, poniósł śmierć z rąk Ukraińców pod Lwowem.
Zmarł 28 lutego 2003 roku i spoczął na krośnieńskim cmentarzu, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii lokalnej społeczności.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Józef Kwaciszewski | Tadeusz Kubit | Karol Zborowski | Jacek Bajger | Juliusz Ziemba | Żywisław Leliwa-Pilecki | Jan Niezgoda | Franciszek Płonka | Irena Chodorowska (harcerka) | Władysław Glazór | Władysław Kasza | Stanisław Jugendfein | Zbigniew Szuber | Leszek Kozłowski | Józef Czuchra | Władysław Suryn | Stanisław Pelc (1895–1980) | Kazimierz WianeckiOceń: Tadeusz Kazalski