Józef Kwaciszewski był nie tylko istotną postacią w historii Wojska Polskiego, ale także symbolem poświęcenia i oddania dla ojczyzny. Urodził się 11 stycznia 1890 roku w Białobrzegach, a zmarł 30 marca 1958 roku w Krośnie.
W trakcie swojej kariery wojskowej zdobył tytuł generała brygady, co podkreśla jego zaangażowanie i umiejętności w służbie wojskowej. Józef Kwaciszewski był również odznaczony Orderem Virtuti Militari, co stanowi najwyższe wyróżnienie za męstwo w obliczu niebezpieczeństwa.
Życiorys
Józef Kwaciszewski był postacią niezwykle istotną w kontekście historii Polski, szczególnie podczas okresu I wojny światowej. Współorganizował Związek Strzelecki w Białobrzegach, znajdującym się w dzielnicy Krosna. Wraz z nastaniem mobilizacji, większość strzelców zmobilizowano do armii austriackiej. W tym momencie, wraz z dowódcą krośnieńskiego oddziału, przejął dowództwo nad resztkami kompanii, przyjmując przysięgę o „obronie Ojczyzny do ostatniej kropli krwi” oraz otrzymywał sztandar.
16 września 1914 roku, wyruszył pociągiem z Krosna do Krakowa, gdzie dołączył do II batalionu Legionów. Dnia 18 października tego samego roku, podróżował pociągiem z wojskiem na Węgry do Chustu. Nominację oficerską otrzymał od generała Karola Durskiego w siedzibie Legionów w Königsfeld.
W listopadzie 1918 roku, Józef Kwaciszewski związał się z Wojskiem Polskim. Działał jako komendant Centralnej Szkoły KM i Broni Specjalnej w Chełmie. Dnia 22 sierpnia 1922 roku, jego stanowisko zostało zatwierdzone jako dowódcy oddziałów szkolnych w Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. Kolejne przeniesienie miało miejsce 22 grudnia 1925 roku, do 35 pułku piechoty w Brześciu na pozycję dowódcy pułku. A dnia 26 kwietnia 1928 roku, został mianowany na dowódcę piechoty dywizyjnej w 18 Dywizji Piechoty w Łomży, równocześnie przenosząc się do kadry oficerów piechoty. W roku 1936 Kwaciszewski objął dowództwo 19 Dywizji Piechoty w Wilnie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, pełnił funkcję dowódcy 19 Dywizji Piechoty w Armii „Prusy”. W trakcie bitwy pod Piotrkowem, 6 września dostąpił tragicznego losu, będąc wziętym do niewoli przez Niemców.
Po wojnie, po długim czasie wrócił do kraju i osiedlił się w Warszawie. Zmarł nagle na serce 30 marca 1958 roku, w trakcie podróży pociągiem z sanatorium w Zakopanem do swojej rodziny w Krośnie. Został pochowany w żołnierskiej kwaterze naCmentarzu Komunalnym w Krośnie (sektor C1-1-18).
Awanse
Oto szczegółowy zestawienie awansów Józefa Kwaciszewskiego, które odzwierciedlają jego rozwój kariery wojskowej na przestrzeni lat.
- chorąży – 1914,
- podporucznik – 1916,
- porucznik – 1916,
- kapitan – 1918,
- podpułkownik – 1920,
- pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty,
- generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938.
Ordery i odznaczenia
Józef Kwaciszewski, znany ze swoich zasług, został odznaczony wieloma medalami oraz nagrodami, które potwierdzają jego odwagę i poświęcenie. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego odznaczeń:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7339,
- Krzyż Niepodległości (przyznany 12 maja 1931),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (nadający nagrodę 11 listopada 1934),
- Krzyż Walecznych (otrzymany czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921),
- Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1928),
- Odznaka „Za wierną służbę”,
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée) (z zatwierdzeniem Naczelnika Państwa w 1921).
Przypisy
- Józef Kwaciszewski. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 12.01.2021 r.]
- M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej oraz na polu pracy społecznej”.
- M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 229, 11.11.1934 r.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 131.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 135 z 22.12.1925 r., s. 731.
- Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 34 z 22.08.1922 r., poz. 496.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- Decyzja Naczelnika Państwa z 12.12.1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268).
- „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.05.1918 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670).
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Tadeusz Kubit | Karol Zborowski | Jacek Bajger | Juliusz Ziemba | Żywisław Leliwa-Pilecki | Jan Niezgoda | Franciszek Płonka | Irena Chodorowska (harcerka) | Władysław Glazór | Kazimierz Wianecki | Tadeusz Kazalski | Władysław Kasza | Stanisław Jugendfein | Zbigniew Szuber | Leszek Kozłowski | Józef Czuchra | Władysław Suryn | Stanisław Pelc (1895–1980)Oceń: Józef Kwaciszewski