Juliusz August Ziemba, urodzony 12 sierpnia 1892 roku w Krośnie, to postać, która zapisała się w historii jako major kawalerii Wojska Polskiego. Jego życie zakończyło się 31 grudnia 1944 roku w Wielkiej Brytanii.
Warto bliżej przyjrzeć się zarówno jego dziedzictwu wojskowemu, jak i wpływowi, jaki wywarł na środowisko wojskowe w Polsce.
Życiorys
Juliusz Ziemba przyszedł na świat 12 sierpnia 1892 roku w Krośnie, które wówczas było miastem powiatowym w Królestwie Galicji i Lodomerii. Pochodził z rodziny Józefa i Eweliny. W okresie przed rokiem 1914 rozpoczął studia, jednak z chwilą wybuchu I wojny światowej jego życie nabrało innego biegu.
Po wybuchu wojny dołączył do Legionów Polskich, gdzie służył w 3 pułku piechoty w ramach II Brygady oraz w 2 pułku ułanów. Po zakończeniu wojny w listopadzie 1918 powrócił do nauki, kontynuując studia z zakresu prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
W tym samym czasie, od września 1918, pełnił służbę w 2 Pułku Szwoleżerów. 18 marca 1919 roku, jako podoficer, został mianowany na podporucznika kawalerii, natomiast już 1 czerwca 1919 roku awansował na rotmistrza kawalerii. W latach 1923-1924 był oficerem w 24 pułku ułanów w Kraśniku, a potem przeszedł do 20 pułku ułanów.
W dniu 26 września 1927 roku przeniesiono go na X normalny trzymiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu. Podczas jego trwania, 15 października, został przeniesiony do 3 pułku ułanów w Tarnowskich Górach. 18 lutego 1928 roku został mianowany majorem, z datą starszeństwa 1 stycznia 1928, zajmując 9. lokatę w korpusie oficerów kawalerii. W kwietniu tego samego roku zmienił stanowisko z dowódcy szwadronu na dowódcę szwadronu zapasowego.
W lipcu 1929 roku zajął stanowisko kwatermistrza, a 1 stycznia 1935 roku przeszedł na sześciomiesięczną praktykę w Ministerstwie Komunikacji. Z dniem 30 czerwca 1935 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V.
Pod koniec lat 30. pełnił rolę II wiceprezesa zarządu okręgu lwowskiego Związku Legionistów Polskich. Należał również do Aeroklubu Śląskiego, gdzie aktywnie uczestniczył jako członek Sądu Klubowego.
Juliusz Ziemba zmarł 31 grudnia 1944 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu.
Ordery i odznaczenia
Juliusz Ziemba był odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które odzwierciedlają jego zasługi oraz odwagę. W jego bogatym dorobku wyróżniają się następujące odznaczenia:
- Krzyż Niepodległości, przyznany 12 maja 1931,
- Krzyż Walecznych, którego był kawalerem trzykrotnie,
- Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1928.
Przypisy
- Juliusz August Ziemba - Polish War Grave (Fotografia) - Edynburg, Szkocja [online], www.derekcrowe.com [dostęp 03.11.2022 r.]
- Sprawozdanie Aeroklubu Śląskiego za rok 1936. Katowice: Aeroklub Śląski, 1937, s. 4. [dostęp 03.11.2022 r.]
- Barbara Affek-Bujalska, Edward Pawłowski: Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, Tom 3, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1994, s. 327.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r., s. 276.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 04.07.1935 r., s. 84.
- Sprawozdanie 1938, s. 76.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 144, 630.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 06.07.1929 r., s. 211.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 292, 342.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 174.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 21.02.1928 r., s. 47.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 24 z 26.09.1927 r., s. 284.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 324.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 575.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 602.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 647.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 679.
- Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 01.04.1919 r., poz. 1147, jako Julian Ziemba.
- Wykaz poległych 1952, s. 38.
- M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Żywisław Leliwa-Pilecki | Jan Niezgoda | Franciszek Płonka | Irena Chodorowska (harcerka) | Władysław Glazór | Kazimierz Wianecki | Stanisław Pelc (1895–1980) | Władysław Suryn | Józef Czuchra | Leszek Kozłowski | Jacek Bajger | Karol Zborowski | Tadeusz Kubit | Józef Kwaciszewski | Tadeusz Kazalski | Władysław Kasza | Stanisław Jugendfein | Zbigniew SzuberOceń: Juliusz Ziemba