Kazimierz Wianecki


Kazimierz Adam Wianecki, urodzony 10 stycznia 1896 roku w Krośnie, był znaczącą postacią w historii Wojska Polskiego. Jego kariera zawodowa, jako major pilot, ukazuje nie tylko jego umiejętności, ale również poświęcenie dla ojczyzny.

W tragicznym zwrocie wydarzeń, Wianecki stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, gdzie stracił życie w 1940 roku na terytorium ZSRR. Jego historia jest przykładem dramatycznych losów wielu polskich żołnierzy w czasie II wojny światowej.

Życiorys

Kazimierz Wianecki przyszedł na świat 10 stycznia 1896 roku w Krośnie, jako syn Franciszka. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, zdecydował się wstąpić do Wojska Polskiego. Wkrótce wziął udział w walkach, które miały miejsce podczas wojny polsko-bolszewickiej, pokazując swoje umiejętności i odwagę.

W wyniku tego zaangażowania, został awansowany do stopnia kapitana, z datą starszeństwa przypisaną na 1 lipca 1925 roku. Od 1928 roku, pełnił funkcję oficera w 6 pułku lotniczym stacjonującym we Lwowie. W tym okresie, w latach 1929-1930, dowodził 64. eskadrą liniową, a następnie, od października 1934 do maja 1935, 63. eskadrą towarzyszącą.

W międzyczasie, w latach 1934-1935, uczestniczył w kursie w Dęblinie, co pozwoliło mu na rozwój kariery wojskowej. 1 stycznia 1936 roku uzyskał awans na stopień majora, mając 4. lokatę w korpusie oficerów aeronautyki. W listopadzie 1937 roku, objął dowodzenie IV dywizjonem towarzyszącym 6 pułku lotniczego, również w Lwowie.

Niestety, po wybuchu II wojny światowej oraz agresji ZSRR na Polskę, które miało miejsce 17 września 1939 roku, Wianecki został aresztowany przez Sowietów. Rok 1940 przyniósł tragiczny koniec jego życia, gdyż został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, opublikowanej w 1994 roku. Został wymieniony na liście wywózkowej 72/1-26 z oznaczeniem numeru 587; podano jego tożsamość jako Kazimierz Wianiecki.

Ofiary tej tragicznej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Wianecki był wyróżniającą się postacią w historii Polski, którego osiągnięcia podkreślają liczne nagrody i odznaczenia, które otrzymał w uznaniu za swoją działalność.

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 2 sierpnia 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – odznaczony dwukrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi – nadany 18 marca 1932 roku „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Przypisy

  1. Rybka i Stepan 2021, s. 383.
  2. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 25.09.2020 r.]
  3. Rocznik Oficerski 1932, s. 744.
  4. Rocznik Oficerski 1932, s. 231.
  5. Rocznik Oficerski 1928, s. 551.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 536.
  7. Pawlak 1989, s. 369.
  8. Pawlak 1989, s. 368-369.
  9. Pawlak 1989, s. 357.
  10. Pawlak 1989, s. 343.
  11. M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 87.
  12. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
  13. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994, s. 101. [dostęp 27.10.2014 r.]

Oceń: Kazimierz Wianecki

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:12