Jacek Łopacki

---

Życiorys

Jacek Łopacki był osobą, której sylwetka wyróżnia się na tle krakowskiego środowiska edukacyjnego i medycznego. Był synem rajcy Jana Łopackiego oraz Elżbiety. Ukończył Szkołę Nowodworskiego w Krakowie, co stało się pierwszym krokiem w kierunku jego dalszego rozwoju akademickiego. Następnie kontynuował naukę w Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra w 1642 roku, co świadczy o jego zaangażowaniu w zdobywanie wiedzy.

Po pomyślnym zakończeniu studiów filozoficznych, udał się do Padwy, aby kontynuować swoją edukację na kierunku medycznym. 22 grudnia 1644 roku otrzymał tytuł doktora medycyny, co otworzyło mu drzwi do kariery lekarskiej. Po powrocie do Krakowa rozpoczął praktykę, która szybko zyskała uznanie.

W dniu 16 marca 1650 roku formalnie rościł sobie prawo do statusu obywatela Krakowa, a w 1654 roku został członkiem Rady Miejskiej. Jego działalność na tym stanowisku trwała przez 48 lat, w trakcie których miał istotny wpływ na rozwój miejskiej administracji i instytucji.

Podczas najciemniejszych dni okupacji szwedzkiej, Łopacki bronił profesorów Akademii przed składaniem przysięgi Szwedom, co świadczyło o jego oddaniu wobec lokalnej społeczności akademickiej. W 1662 roku powołano go do rewizji ksiąg miejskich w ratuszu, co podkreślało jego znaczenie w życiu publicznym miasta. W 1669 roku zasiadł w komisji odpowiedzialnej za ocenę fortyfikacji miejskich, co również ukazuje jego zaangażowanie w sprawy obronności Krakowa.

Na apel Franciszka Rolińskiego, Łopacki starał się o przyjęcie do grona profesorów Wydziału Lekarskiego, a jego rozprawa De epilepsia zyskała pozytywną uwagę i stała się przedmiotem obrony. 5 września 1658 roku podjął się wyzwania zostania profesorem Akademii Krakowskiej, obejmując katedrę anatomii dzięki fundacji Jana Zemełki.

W trakcie swojej kariery wielokrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału, a w 1684 roku został wybrany na rektora, choć ostatecznie nie przyjął tej godności. W 1680 roku został powołany do pełnienia opieki medycznej nad polskim poselstwem w Hiszpanii oraz Portugalii. Jacek Łopacki był również lekarzem kapituły krakowskiej, a jego praca obejmowała również prowadzenie praktyki w Szpitalu Św. Ducha.

W 1683 roku uczestniczył w powitaniu Jana III powracającego spod Wiednia, a w 1697 roku, już jako burmistrz miasta, witał Augusta II przybywającego do Krakowa. Na uwagę zasługuje fakt, że był właścicielem kilku kamienic w Krakowie, co podkreślało jego status społeczny, a także dysponował gruntem na Kawiorach.

Rodzina

Jacek Łopacki był osobą, której życie rodzinne było pełne znaczących związków. W 1650 roku poślubił Elżbietę Winklerównę, co zaowocowało narodzinami ich dwóch synów. Najstarszy z nich, Jan, znalazł swoje miejsce w służbie dworskiej u rodziny Czartoryskich. Interesującą postacią w ich rodzinie był także lekarz-okulista Stanisław Antoni, który zasłynął swoją pracą w medycynie.

Po rozwodzie Jacek Łopacki poślubił Elżbietę Kencównę w 1689 roku, co przyczyniło się do powiększenia rodziny o dwóch kolejnych synów. Wśród nich był Jacek Augustyn, który obok swoich obowiązków jako lekarz, spełniał także rolę archiprezbitera kościoła Najświętszej Panny Marii. Drugi syn, Franciszek, również odgrywał ważną rolę w rodzinnych tradycjach Łopackich.

---

Oceń: Jacek Łopacki

---