Fabius Gross

Po uzyskaniu matury w 1925 roku, rozpoczął edukację na wydziale nauk przyrodniczych, gdzie miał okazję studiować pod okiem wybitnych naukowców, takich jak von Wettstein, Versluys, Przibram oraz Sturch. Jego badania skupiały się głównie na odżywianiu skorupiaków oraz cyklu życiowym ważek, co stanowiło fundament jego późniejszych osiągnięć naukowych.

W ramach pracy doktorskiej Gross zrealizował pionierskie eksperymenty z użyciem mikrokamery, które umożliwiły szczegółową analizy ruchu wioślarek. W 1929 roku uzyskał tytuł doktora nauk przyrodniczych z wyróżnieniem summa cum laude, co podkreślało jego wyjątkowe umiejętności i zaangażowanie w pracy naukowej.

W 1930 roku Gross przyjął propozycję od Maxa Hartmanna, rozpoznając możliwości badań nad biologią Artemia oraz Noctiluca w prestiżowym Instytucie Dahlem. Niestety, po 1933 roku, w wyniku uchwał antysemickich, utracił swoje zatrudnienie, co skłoniło go do poszukiwania nowych możliwości. Od 1936 roku angażował się jako asystent u W.J. Allena w Plymouth Marine Biological Laboratory oraz współpracował z H. Pettersonem latem 1939 roku w Instytucie Oceanograficznym w Götenborgu.

W końcu, w 1949 roku, Fabius Gross objął stanowisko dyrektora w Bangor Marine Station, co stanowiło zwieńczenie jego starań na polu badań morskich. Niestety, jego życie zakończyło się nagle w 1950 roku w wyniku białaczki, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w środowisku naukowym.