Michał Starzewski

Starzewski zapisał się w historii jako założyciel „publicznej szkoły szermierskiej” w Krakowie, co stanowiło ważny krok w rozwoju sztuki walki w naszym kraju. Jego najważniejszym osiągnięciem jest traktat o szermierce, który jest pierwszym zachowanym dziełem tej tematyki w języku polskim. Nieukończona praca, powstała około 1840 roku, została opublikowana dopiero w 1932 roku przez wnuka autora, Józefa Starzewskiego.

Pomimo że dzieło to zostało napisane w XIX wieku, jego treść obfituje w opisy staropolskich technik fechtunku. Autor odnosi się do ówczesnych podręczników szermierczych oraz szczegółowo przedstawia swoje doświadczenia, oferując cenny wgląd w historię i praktykę sztuk walki w Polsce. Analiza życiorysu Michała Starzewskiego dostarcza dodatkowych informacji o jego wkładzie w rozwój tej dziedziny oraz o tym, jak łączył teorię z praktyką, co czyni go postacią godną pamięci w historii polskiej szermierki.