Stanisław Dąbrowski (malarz)


Stanisław Dąbrowski, który przyszedł na świat 16 lipca 1892 roku w Krosnie, a odszedł 4 września 1973 roku w Krakowie, jest postacią niezwykle ważną w polskim środowisku artystycznym. Był to nie tylko uzdolniony malarz, ale także grafik oraz historyk sztuki, co czyniło go wszechstronnym twórcą.

Jego twórczość skupiała się przede wszystkim na pejzażach, oraz martwej naturze, jednak Dąbrowski nie stronił również od kompozycji rodzajowych. Portrety z kolei stanowiły rzadziej spotykany temat w jego dorobku artystycznym.

Życiorys

Stanisław Dąbrowski był synem Konstantego i Emilii z Krupińskich. Swoją edukację artystyczną rozpoczął w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uczył się w latach 1909-1913 pod okiem znanych mistrzów, w tym Wojciecha Weissa oraz Józefa Mehoffera. Równocześnie studiował także na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał dyplom z historii sztuki. Dąbrowski doskonalił swoje umiejętności malarskie podczas pobytu w Monachium i Paryżu, a do kraju powrócił w 1914 roku.

Wkrótce po przybyciu do Polski, przyłączył się do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 2 kompanii III baonu 1 Pułku Piechoty, a następnie służył w 6 pułku piechoty II Brygady. W 1916 roku został przeniesiony do Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, a później do Centralnego Biura Wydawnictw, współpracując ze Stanisławem Romanem Czaplickim. W 1917 roku został przeniesiony do Inspektoratu Zaciągu w Przemyślu, który miał za zadanie uzupełnianie kadry Polskiego Korpusu Posiłkowego. 1 stycznia 1917 roku awansował na stopień chorążego kancelaryjnego i przeszedł szkolenie w przemyskiej Szkole Oficerów Polskiego Korpusu Posiłkowego.

Po aresztowaniu 2 lutego 1918 roku znalazł się w obozie w Witkowicach. Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918, wstąpił do Wojska Polskiego. Znaleźliśmy go w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pełnił funkcję inspektora w referacie zajmującym się rewindykacją dzieł sztuki, które zostały wywiezione przez zaborcę do Austrii i Niemiec.

W 1921 roku przeszedł do rezerwy i rozpoczął pracę jako nauczyciel rysunku w krakowskich szkołach średnich. Od 1923 roku mniej czasu poświęcał na inne obowiązki zawodowe, aby skupić się na swojej pasji artystycznej. Brał udział w licznych wystawach, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Od 1924 roku przez czterdzieści lat regularnie odwiedzał plenery malarskie w Zakopanem i Białce Tatrzańskiej, gdzie można znaleźć wiele jego obrazów w miejscowym kościele.

W 1947 roku Helena Blum skomentowała jego wystawę słowami, że w bardzo kolorowym namalowanym motywie zatraca się indywidualność artysty, który pozostaje w kręgu doświadczeń malarstwa W. Weissa. Chociaż malarstwo Weissa miało swoje wyraźne cechy stylowe, Dąbrowski wpisywał się w epigonizm tej tradycji. Został członkiem Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IIa-wsch.).

Przypisy

  1. a b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, s. 135.
  2. Helena Blumówna, Z wystaw, w: Tygodnik Powszechny, 40(133)/1947, s. 7.
  3. Rocznik Oficerski 1923, s. 234, 510.
  4. Lista starszeństwa 1917, s. 71.

Oceń: Stanisław Dąbrowski (malarz)

Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:22