Jacek Flur

Kultura i sztuka

Stanisław Jacek Flur, urodzony 13 listopada 1929 roku w Krośnie, był nie tylko utalentowanym aktorem teatralnym, ale również znaczącym reżyserem radiowym w Polsce. Zmarł 27 października 2020 roku w Konstancinie-Jeziornie, pozostawiając po sobie ważne ślady w polskiej kulturze. W 2020 roku został uhonorowany odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, co podkreśla jego zaangażowanie i wkład w rozwój polskiego życia artystycznego.

Jego edukacja i kariera zawodowa mają interesującą historię, którą warto przybliżyć:

  • w latach 1951–1952 studiował slawistykę na Uniwersytecie Warszawskim,
  • w tym samym okresie pełnił rolę lektora w Polskim Radiu Warszawa, gdzie miał okazję pracować nad programem „Muzyka i Aktualności”,
  • w latach 1952–1956 kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, uzyskując dyplom ukończenia, a podczas studiów współpracował z rozgłośnią „Polskie Radio” Łódź oraz Wytwórnią Filmów Oświatowych z zezwoleniem rektora PWST.

Flur jest niezwykle ważnym przedstawicielem polskiej sceny artystycznej, a jego osiągnięcia na pewno zasługują na dalsze badania i docenienie.

Role teatralne

Jacek Flur to znakomity artysta teatralny, którego kariera aktorska oraz reżyserska zyskała uznanie w polskim teatrze. W latach 1956–1958 był związany z Państwowymi Teatrami Dramatycznymi w Szczecinie, gdzie wystąpił w wielu pamiętnych rolach, takich jak:

  • Apollodor w „Cezarze i Kleopatrze” – G.B. Shaw, w reżyserii Jan Maciejowski,
  • Motyliński w „Klubie Kawalerów” – w reżyserii Jan Maciejowski,
  • Kalidamat w „Strachach” – Plaut, w reżyserii Aleksander Fogiel,
  • Spodek w „Śnie nocy letniej” – w reżyserii Zbigniew Kopalko,
  • Wilkosz w „Uciekła mi przepióreczka” – w reżyserii Jan Maciejowski,
  • Czyściel w „Chorym z urojenia” – w reżyserii Aleksander Fogiel,
  • Diabeł w „Pastorałce” – w reżyserii Ludwik Benoit,
  • i inne.

W tym samym czasie był również jednym z inicjatorów oraz wykonawców kabaretu „Biedronka” w Klubie 13 Muz.

Kolejnym ważnym etapem jego kariery było angaż w latach 1958–1959 jako aktor w jedynym w Polsce prywatnym teatrze – Poznańska Komedia Muzyczna Zbigniewa Szczerbowskiego, gdzie zagrał w „Porwaniu Sabinek” jako Emil oraz w Poznańskim Teatrze Satyry.

W latach 1959–1974 pracował jako etatowy reżyser w rozgłośni poznańskiej Polskie Radio, gdzie zrealizował wiele słuchowisk i ponad 500 cotygodniowych kabarecików radiowych. W 1961 roku uzyskał egzamin eksternistyczny na Reżysera Radia.

Od 1960 do 1976 roku był związany z Teatrem Polskim w Poznaniu, gdzie występował w wielu znaczących przedstawieniach. Jego role to m.in.:

  • Faust (Uczeń, Walenty) w reżyserii Jerzy Grotowski,
  • Kuglarze (mgr Prot) – w reżyserii Włodzisław Ziembiński,
  • Apelacja Villona (Anzelm z Tuluzy) – w reżyserii Barbara Kilkowska,
  • Zazdrość i medycyna (Rubiński) – w reżyserii Jerzy Hoffman,
  • Ziemia rozdarta (Konrad von Loslau) – w reżyserii Stefan Burczyk,
  • Don Juan (Leporello) – w reżyserii Jan Maciejowski,
  • Jacuś (Ochsen) – w reżyserii Jerzy Grzegorzewski,
  • Wesele (Nos) – w reżyserii Roman Kordziński,
  • Marzyciele (Józef) – w reżyserii Danuta Jagła,
  • Operetka (Proboszcz) – w reżyserii Józef Gruda,
  • Poskromienie złośnicy (Bakalarz) – w reżyserii Roman Kordziński,
  • Horsztyński (Garnosz Trombonista) – w reżyserii Roman Kordziński.

Równocześnie, w latach 1962–1966 był reżyserem i wykonawcą kabaretu „Magiel” przy Estradzie Poznańskiej.

Od 1976 do 1981 roku był aktorem Teatru Muzycznego w Poznaniu, gdzie zagrał w licznych spektaklach, takich jak:

  • Romans z wodewilu (Radca Kłaczek Kłaczkowski) – w reżyserii Halina Dzieduszycka,
  • Pani Prezesowa (Pinglet) – w reżyserii Henryk Olszewski,
  • Kariera Nikodema Dyzmy (Prezydent) – w reżyserii Wojciech Jesionka,
  • Polska Krew – w reżyserii Józef Słotwiński,
  • Król Włóczęgów (Tabarie) – w reżyserii Ryszard Ronczewski,
  • Fiołek z Montmartre – w reżyserii Józef Słotwiński.

Warto również wspomnieć o jego długotrwałej współpracy z TVP Poznań, obejmującej setki czytanych list dialogowych do filmów emitowanych w tej stacji.

Filmografia

Filmografia Jacka Flura obejmuje kilka istotnych osiągnięć w świecie kina i telewizji.

  • 1972: Z tamtej strony tęczy,
  • 2007: serial Kryminalni − Lucjan Kozioł (odc. 74).

Oceń: Jacek Flur

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:22