Piotr z Krosna

---

Życiorys

Piotr z Krosna był synem Jana, który pełnił funkcję sołtysa w Krosnie. W latach siedemdziesiątych XIV wieku rodzina ta na stałe osiedliła się w Krakowie. Istnieje prawdopodobieństwo, że Piotr był krewnym innego znanego wykładowcy, Michała z Krosna.

W 1408 roku rozpoczął swoje studia na Uniwersytecie Krakowskim. Został wtedy wpisany do Metryki, a także uiścił opłatę za immatrykulację. Wprawdzie brak jest dokumentów potwierdzających jego promocję, to wydaje się, że ukończył Wydział Sztuk. Następnie skoncentrował się na studiowaniu prawa kanonicznego. Około 1435 roku uzyskał tytuł doktora dekretów, co umożliwiło mu rozpoczęcie wykładów na Wydziale Prawa.

Na przełomie lat 1435 i 1436 udał się do papieża Eugeniusza IV z prośbą o przyznanie mu przywileju całkowitego odpuszczenia grzechów w obliczu śmierci. Kancelaria papieska wystawiła odpowiedni dokument, datowany na 4 maja 1436 roku.

Przed swoją śmiercią Piotr z Krosna ufundował ołtarz dedykowany Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, a także św. Piotrowi, Pawłowi oraz św. Katarzynie i Dorocie w kościele św. Marii Magdaleny. W celu pokrycia wydatków związanych z uposażeniem tej altarii, ofiarował cztery własne jatki rzeźnicze oraz dom znajdujący się w Kazimierzu. Pierwszym altarystą ustanowionym w tejże altarii został Michał z Krosna. Piotr z Krosna przekazał prawo patronatu nad fundacją krakowskim profesorom prawa kanonicznego, którzy mieli prezentować odpowiedniego studenta z święceniami kapłańskimi na to beneficjum.

Egzekutorami jego testamentu zostali Jakub z Zaborowa oraz Paweł z Zatora. To właśnie oni doprowadzili do kanonicznego erygowania ufundowanej przez Piotra z Krosna altarii, co zostało formalnie dokonane przez Jana Elgta.

---

Oceń: Piotr z Krosna

---