Jerzy Romuald Werner, urodzony 22 kwietnia 1909 roku w Krośnie, a zmarły 8 października 1977 roku w Łodzi, to postać o znaczącym wpływie na rozwój polskiego przemysłu samochodowego. Jako wybitny konstruktor podwozi samochodowych, przyczynił się do powstania wielu ważnych projektów motoryzacyjnych, w tym współpracy przy stworzeniu samochodu ciężarowego Star 20.
Werner był również uznawanym akademikiem, który przez wiele lat dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem jako profesor Politechniki Łódzkiej. Jego zaangażowanie w edukację techniczną miało pozytywny wpływ na wielu studentów, którzy dzięki niemu kształcili się w dziedzinie inżynierii motoryzacyjnej.
Dodatkowo, Jerzy Werner był aktywnym uczestnikiem życia politycznego jako poseł na Sejm PRL IV i V kadencji, co podkreśla jego wszechstronność oraz zaangażowanie w sprawy społeczne i gospodarcze kraju.
Życiorys
Jerzy Werner urodził się w Krośnie, a swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w tym mieście. Po okresie dzieciństwa i wczesnej młodości, przeniósł się do Warszawy, gdzie spędził czas w latach II Rzeczypospolitej. Maturę, która stanowiła ważny etap w jego życiu, zdał w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w 1928 roku.
Następnie kontynuował edukację na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej od 1928 do 1936 roku. Już w czasie studiów zaangażował się w ruch narodowy, co zaowocowało objęciem przewodnictwa w organizacji „Bratniak”. W okresie międzywojennym, jako inżynier, specjalizował się w konstrukcji podwozi do ciężarówek PZInż 703 oraz 713, a także stworzył nowoczesne osobowe modele LS (Lux-Sport), które wyprzedzały swoje czasy. Dodatkowo, dokonał znaczącego osiągnięcia jako konstruktor pierwszego polskiego sprzęgła hydrokinetycznego oraz ustanowił swoją własną szkołę naukową z zakresu mechaniki pojazdów samochodowych.
W trakcie II wojny światowej Werner został aresztowany i więziony na Pawiaku, co nie przerwało jednak jego kariery zawodowej. Po wojnie, przeniósł się do Łodzi, gdzie podjął inicjatywy w zakresie organizacji transportu samochodowego dla miasta oraz przyczynił się do rozwoju nowo utworzonej Politechniki Łódzkiej. W tym czasie był również współtwórcą nowego ciężarowego modelu Star 20 oraz konstrukcji, która nie weszła do produkcji – Walentyna.
Na Politechnice Łódzkiej pełnił wiele kluczowych funkcji. Był kierownikiem Katedry Budowy Samochodów i Ciągników w latach 1970–1976, dyrektorem Instytutu Pojazdów oraz dziekanem Wydziału Mechanicznego w latach 1954–1955 oraz 1960–1962. Dodatkowo, sprawował stanowisko prorektora, a w latach 1962–1968 był rektorem tej uczelni. Jerzy Werner aktywnie działał również w sferze badań motoryzacyjnych jako przewodniczący Rady Naukowej Przemysłowego Instytutu Motoryzacji.
W okresie 1965–1972 został wybrany na posła do Sejmu PRL, gdzie zasiadał w IV oraz V kadencji jako bezpartyjny przedstawiciel.
Życie prywatne
Jerzy Werner prowadził życie rodzinne, będąc w związku małżeńskim z Walentyną, która żyła w latach 1914–1993. Doczekali się dwóch synów, a Werner był również dziadkiem Anity Werner.
Przez ostatnie kilkanaście lat swojego życia mieszkał w urokliwym mieszkaniu, które znajdowało się na piętrze w kamienicy Szymela i Heleny Wileńskich w Łodzi, położonej przy pl. Komuny Paryskiej. Jego życie zakończyło się w Łodzi, gdzie zmarł, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się Stary Cmentarz w Łodzi, na którym został pochowany 12 października 1977 roku.
Publikacje
Jerzy Werner jest autorem wielu znaczących publikacji związanych z tematyką motoryzacyjną oraz inżynierią pojazdów. Wśród jego prac można wymienić:
- Budowa samochodów: konstruowanie podwozi. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1966,
- Naprawa samochodów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacyjne, 1953 (wyd. 2 poprawione i uzupełnione 1958),
- Pojazdy gąsiennicowe: zarys teorii. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1952,
- Okładziny cierne do hamulców planetarnej skrzynki biegów spiekane z proszków metali. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966 („Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej. Mechanika”, z. 17; współautor),
- Teoria ruchu samochodu. Łódź: Politechnika Łódzka, 1959,
- Teoria ruchu samochodu i podwozia samochodowe. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955.
Ordery i odznaczenia
Jerzy Werner był osobą, która zdobyła wiele prestiżowych odznaczeń w uznaniu za swoje osiągnięcia i wkład w rozwój kraju. Poniżej przedstawiamy niektóre z wyróżnień, które otrzymał:
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955),
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (dwukrotnie),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
- Honorowa Złota Odznaka SIMP,
- Honorowa Złota Odznaka NOT.
Nagrody i wyróżnienia
Jerzy Werner, uznawany za wybitnego przedstawiciela swojej dziedziny, zdobył szereg prestiżowych wyróżnień, które potwierdzają jego wkład w rozwój nauki.
- nagroda Państwowa II stopnia (naukowa),
- nagroda Miasta Łodzi (naukowa),
- doktor honoris causa Uniwersytetu Strathelyde w Glasgow.
Upamiętnienie
W roku 1984 imię Jerzego Wernera zostało uhonorowane poprzez nadanie nazwy ulicy znajdującej się na osiedlu Teofilów w Łodzi.
Natomiast od 1 września 2023 roku, prof. Jerzy Werner jest patronem zarówno Technikum, jak i Szkoły Branżowej I oraz II stopnia, które są częścią Zespołu Szkół Samochodowych mieszczącego się przy ulicy W. Kilara 3/5, wcześniej znanej jako d. Fr. Prożka.
Przypisy
- AnnaA. Gronczewska, Modernistyczne domy Łodzi, które wybudowano przed wojną [online], dzienniklodzki.pl, 04.02.2022 r. [dostęp 23.05.2024 r.]
- D. Bieńkowska, E. Umińska-Tytoń: Leksykon nazewnictwa miejskiego Łodzi.
- Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15.01.1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- Jerzy Werner w Katalogu Biblioteki Narodowej.
- W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 51–52.
- W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa 2011, s. 52.
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Mieczysław Sąsiadek | Tad Krzanowski | Otton Dąbrowski | Jan Szal | Bolesław Rostowski | Daniel Słyś | Stanisław Pabis | Stanisław Bergman (architekt)Oceń: Jerzy Werner