Tadeusz Roman Krzysztoforski to postać, która zapisała się w historii jako wybitny sędzia Sądu Najwyższego. Urodził się 28 lutego 1882 roku w Krośnie. Jego kariera zawodowa obejmowała także pełnienie funkcji majora w Korpusie Sądowym Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Pomimo że informacje na temat jego późniejszych losów pozostają niejasne, jego wkład w polski system sądownictwa z pewnością zasługuje na uwagę i przypomnienie. Był on ważnym przedstawicielem stanu sędziowskiego w Polsce międzywojennej, co czyni go istotną postacią w dziejach polskiego wymiaru sprawiedliwości.
Życiorys
Tadeusz Krzysztoforski był synem Antoniego i Anny. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczął swoją karierę zawodową. W 1914 roku powołano go do armii austriackiej jako oficera, a swoją służbę pełnił aż do 1918 roku. W listopadzie 1918 roku, przez krótki czas, w stopniu porucznika, pełnił funkcję prokuratora wojskowego w Krakowie. Następnie przeszedł do rezerwy.
W lipcu 1920 roku ponownie wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w Sądzie Wojskowym Okręgu Generalnego „Warszawa”. Rozpoczął służbę w stopniu porucznika, a od października 1920 roku awansował na kapitana Korpusu Sądowego. Na początku 1921 roku, dokładnie w końcu stycznia, został przeniesiony do Komisji Wojskowej w Nadzwyczajnej Komisji Rekwizycyjnej przy Sejmie, gdzie 31 grudnia 1921 roku przeszedł do rezerwy.
W 1922 roku zweryfikowano go w stopniu majora z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy sądowych. W latach 1924–1925 pełnił funkcję prokuratora w Sądzie Apelacyjnym w Katowicach, a 12 marca 1930 roku został mianowany prokuratorem sądu okręgowego w Bydgoszczy, a później wiceprokuratorem Sądu Najwyższego. W 1932 roku uzyskał nominację na sędziego Sądu Najwyższego. Co ważne, nie brał udziału w kampanii wrześniowej.
Przypisy
- Malec D., Sąd Najwyższy w latach 1917–1939, [w:] Sąd Najwyższy Rzeczypospolitej Polskiej. Historia i współczesność. Księga jubileuszowa 90-lecia Sądu Najwyższego, red. A. Korobowicz, Warszawa 2007, s. 159.
- M.P. z 1927 r. nr 142, poz. 363 „za zasługi położone przy organizacji sądownictwa polskiego na Górnym Śląsku”.
- Ruch Służbowy : dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości. 1930, nr 10, s. 114.
Oceń: Tadeusz Krzysztoforski